Regels van verspringen

De verspringbaan

De verspringbaan bestaat uit het aanloopgedeelte, een afzetbalk en een springbak. Het aanloopgedeelte heeft een minimale lengte van 40 meter. Het einde hiervan wordt gekenmerkt door de afzetbalk, die 20 centimeter breed is. Achter de afzetbalk ligt de springbalk, deze moet minimaal 1 meter en maximaal 3 meter achter de afzetbalk liggen. De afstand die een atleet heeft gesprongen wordt gemeten tussen de achterste indruk in de springbak en de rand van de afzetbalk.

Het aantal pogingen

Atleten krijgen altijd drie pogingen om zo ver mogelijk te springen. De beste sprong van de drie telt voor het eindresultaat. Het is daarnaast heel belangrijk dat de atleet op de juiste manier springt en dat de voeten neerkomen zoals het bedoeld is, anders kan het zijn dat een sprong af wordt gekeurd. De voet van de atleet mag bijvoorbeeld bij het afzetten niet de afzetbalk overschrijden. Zou dat wel gebeuren, dan telt die sprong niet mee.

De veiligheid van de atleten

Uiteraard zijn er ook maatregelen in het leven geroepen om de veiligheid van de atleten te waarborgen bij het verspringen. Zo worden de kuilen die door springers worden gemaakt tijdens een wedstrijd regelmatig tussendoor dicht worden geharkt. Na de afzetbalk is een laag plasticine aangebracht, waar een atleet een duidelijke afdruk achterlaat wanneer hij of zij hierin afzet. Zo kan makkelijk worden gezien wanneer een sprong niet geldig is.

De aanloop

Hoe een atleet de aanloop neemt, verschilt sterk per persoon. Er zijn atleten die meteen hard beginnen te rennen in de aanloop, maar er zijn ook atleten die deze snelheid juist heel geleidelijk aan opbouwen tijdens de aanloop. Dit ligt ook erg aan de sterke en zwakke punten van de atleet in kwestie. Als je meer sprongkracht hebt, heb je een minder harde aanloop nodig. Heb je juist minder sprongkracht, dan kun je veel baat hebben bij een hardere aanloop. Het is voor iedere atleet belangrijk om hier zijn of haar eigen goede balans in te vinden. Iedereen heeft een andere manier waarop hij of zij optimaal kan springen. Er is echter een soort ideaal plaatje voor een aanloop bij verspringen: op het moment van afzetten op maximale snelheid zijn, maar nog steeds in staat zijn om een goede afzet te maken in het gedeelte van de bak dat hiervoor bedoeld is. Je ziet vaak dat hoe meer een atleet het verspringen traint, hoe dichter de aanloopsnelheid bij de maximale snelheid komt te liggen.

Methoden:

De aanloop fase van het verspringen is te verdelen in twee verschillende methoden die worden gebruikt:

• De Climaxaanloop of de versnellende aanloop: De atleet begint de aanloop langzaam en zet af bij de optimale snelheid.

• De sprintaanloop: De atleet probeert zo snel mogelijk de optimale snelheid te bereiken. Deze aanloop is altijd korter dan een versnellende aanloop.

Voor welke methode een atleet ook kiest, het is altijd belangrijk om met zoveel mogelijk ontspanning aan te lopen, zodat de overgang van lopen naar springen soepel kan verlopen. De meeste atleten lopen ook harder wanneer ze ontspannen zijn.

Aantal passen:

• 10 jaar: 10-11 stappen

• 11 jaar: 10-12 stappen

• 12 jaar: 11-13 stappen

• 13 jaar: 12-14 stappen

• 14 jaar: 13-15 stappen

• 15 jaar: 14-16 stappen

• 16 jaar: 15-17 stappen

• 17 jaar: 15-21 stappen

De afzet

De afzet is de fase waarin de atleet de lucht in gaat. De manier waarop de afzet verloopt wordt door een aantal factoren bepaald:

• De plaats van de afzet;

• De strekactie van het been waarmee de atleet afzet;

• De ondersteuning die de afzet krijgt;

• De snelheid op het moment van afzetten.

De afzet vindt bij het verspringen zoveel mogelijk plaats onder het lichaamszwaartepunt. Dit ligt bij het afzetten iets boven de heupen van de atleet. De afzetfase bij een sprong wordt gekenmerkt door een platte voet verplaatsing. Dat betekent dat de hiel niet als eerste op de grond komt. Dit zou namelijk een remmende invloed hebben. Een optimale afzet kan worden bereikt door middel van een explosieve strekactie van het afzetbeen en de heupen. Het explosiever het strekken van het afzetbeen is, hoe meer impuls de afzet zal krijgen. Dit wordt ook wel de afzetsnelheid genoemd. Na het afzetten zal het afzetbeen bijna helemaal gestrekt zijn in de lucht. De ondersteuning bij de afzet moet vanuit het zwaaibeen en de armen komen. Het zwaaibeen is dus je andere been, dat je niet gebruikt om mee af te zetten. Dit been zwaai je bij het afzetten naar voren met een gespitste knie. De ondersteuning van de armen is een lastige, want als deze teveel is, kan het de sprong juist weer in de weg zitten. Iedere afzet heeft een bepaald verlies van snelheid, aangezien je de snelheid om gaat zetten in een sprong.

De zweeffase

De zweeffase is de fase van het verspringen waarbij de atleet volledig in de lucht hangt. Voor deze fase kunnen er vier verschillende hoofdtechnieken worden gebruikt, die we iets verder in deze tekst verder toelichten. Tijdens de zweeffase kan een atleet er ook voor kiezen om een combinatie van twee of meer technieken uit te voeren in de lucht.

De landing

De landing is natuurlijk de afsluiting van een sprong. Het is de manier waarop de atleet weer op zijn of haar voeten terecht komt. Deze fase is eigenlijk het meest duidelijk te herkennen. Het is belangrijk dat een atleet tijdens de landing zijn of haar benen zover mogelijk naar voren strekt. Wanneer de voeten het zand raken, buigen de benen mee. De landing kan vervolgens op verschillende manieren afgemaakt worden door de atleet. Hij of zij kan het hierbij laten en gewoon opstaan en de sprong beëindigen, maar in de topsport komt het wel eens voor dat de atleet zijn of haar zitvlak naast de voeten in het zand laten komen en een soort van opzij vallen. Dit doen ze om het risico op achteruit vallen tijdens de landing te verkleinen. Ook de armondersteuning is belangrijk bij de landing en kan op verschillende manieren in worden gezet. Met armondersteuning kan rotatie bijvoorbeeld worden gecompenseerd of zelfs tegengegaan.

Hurktechniek

De hurktechniek spreekt waarschijnlijk wel een beetje voor zich. Samen met de hangtechniek zijn dit de simpele technieken voor de zweeffase. De hurksprong is hiervan de meest eenvoudige. Na het afzetten trekt de atleet zijn of haar benen in en voor de landing strekt hij of zij de benen zo ver mogelijk naar voren. Wat erg belangrijk is bij deze techniek is dat de atleet erop let dat hij of zij de afzet goed afmaakt. Bij deze techniek is de neiging namelijk vaak sterk aanwezig om het afzetbeen te vroeg in te trekken. Als je begint met verspringen is dit de beste techniek om mee te beginnen.

Hangtechniek

De hangtechniek is eigenlijk een variant op de hurktechniek waarbij het afzetbeen na het afzetten achterblijft en het zwaaibeen na de afzet naast het afzetbeen terecht komt. Daarnaast duwt de atleet zijn of haar heupen naar voren tijdens de vlucht, wat zorgt voor een holle rug. Er ontstaat bij deze techniek een soort voorspanning in het lichaam, net als bij een elastiek of een boog. Bij de landing zwaait de atleet zijn of haar armen naar voren en komen de benen ook tegelijkertijd naar voren. Het ziet er als het ware uit alsof het lichaam dubbelklapt, als gevolg van de voorspanning die aanwezig is.

Looptechniek

De looptechniek wordt ook wel de schaartechniek genoemd. Bij deze techniek zet de atleet in de lucht de loopbeweging van de afzet voort. Dit wordt gedaan tot en met de landing. Het ziet er een beetje uit alsof de atleet in de lucht loopt. De armen bewegen hierin mee met de benen om eventuele rotatie tegen te gaan of te compenseren. Deze techniek kan eigenlijk alleen goed uitgevoerd worden door atleten met een hoge sprongkracht, aangezien er genoeg hoogte nodig is om de loopbewegingen in de lucht te kunnen maken.

Hitch-kicktechniek

De hitch-kicktechniek is een variant op de looptechniek, die wel op een paar punten overeenkomt. Bij deze techniek wordt er slechts een schaar uitgevoerd, terwijl er bij de looptechniek in sommige gevallen wel 2 scharen achter elkaar kunnen worden gemaakt. Daarnaast is de ondersteunende actie van het zwaaibeen wat krachtiger, hierdoor heeft de loopbeweging meer weg van een trap