Regels bij Formule 1

Het DRS systeem

DRS is een afkorting voor Drag Revolution System. Dit systeem zorgt ervoor dat coureurs de mogelijkheid hebben om de achtervleugel van hun wagen op bepaalde momenten open te klappen. Dit zorgt ervoor dat auto’s tijdelijk minder luchtweerstand hebben en coureurs elkaar in kunnen halen. Het DRS systeem wordt geactiveerd door een knop op het stuur van de F1 wagens. Dankzij het DRS systeem kunnen de auto’s dus harder omdat de luchtweerstand en neerwaartse druk afnemen. Neerwaartse druk zorgt ervoor dat de auto’s sneller door een bocht kan, omdat hij meer grip heeft. Dat is super fijn in een bocht, maar natuurlijk niet op een recht stuk. Een coureur mag het DRS systeem niet zomaar zo vaak gebruiken als hij maar wil. Er zijn twee voorwaarden voor het gebruiken van dit speciale systeem. Het kan alleen gebruikt worden op rechte stukken en enkel wanneer een coureur binnen één seconde van zijn voorganger rijdt. Op de meeste circuits zijn speciale DRS zones, waarin het systeem gebruikt kan en mag worden. Ieder circuit heeft 2 DRS zones, behalve het circuit van Monaco, hier is slechts één DRS zone aanwezig. Er zijn enkele uitzonderingen op het gebruik van het DRS systeem. In de eerste drie rondes van de race is het bijvoorbeeld niet mogelijk om er gebruik van te maken, aangezien iedereen dan nog erg dicht op elkaar rijdt. Ook in natte omstandigheden kan een coureur het DRS systeem niet gebruiken, voor de veiligheid.

Puntentelling

De puntentelling bij de Formule 1 is niet te vergelijken met teamsporten, aangezien de coureurs ook individuele punten krijgen. Tijdens de Grand Prix kunnen zowel coureurs als teams punten verdienen. De persoon met de meeste punten aan het einde van het seizoen is de Wereldkampioen. Voor iedere positie die een coureur kan behalen krijgt hij een bepaald aantal punten. Hieronder zie je de puntenverdeling per positie:

• 1= 25

• 2 = 18

• 3 = 15

• 4 = 12

• 5 = 10

• 6 = 8

• 7 = 6

• 8 = 4

• 9 = 2

• 10 = 1

De coureur die de meeste races wint is niet automatisch de wereldkampioen, het gaat om wie aan het einde van het raceseizoen het hoogste puntentotaal heeft. Sinds 2019 is er een regel toegevoegd dat een coureur extra punten krijgt als hij de snelste ronde van een race rijdt. Hiervoor krijgt een coureur 1 extra punt. In 2021 kwam de sprintrace erbij, nog een manier om extra punten te verdienen. Zo’n sprintrace maakt gebruik van een andere puntentelling dan de reguliere races op zondag. De winnaar krijgt 8 punten en de zeven coureurs die na hem finishen krijgen steeds 1 punt minder. Dat ziet er dus zo uit:

• 1 = 8

• 2 = 7

• 3 = 6

• 4 = 5

• 5 = 4

• 6 = 3

• 7 = 2

• 8 = 1

Racelengte/raceafstand

Hoe lang een Formule 1 race duurt, kan enorm verschillen. Er wordt wel iedere race een vaste afstand afgelegd, namelijk maximaal 305 kilometer per race. In sommige gevallen moeten coureurs dus een extra ronde rijden om die afstand te halen, afhankelijk van hoe het circuit eruit ziet en hoeveel kilometer 1 ronde is. Tijdens de Grand Prix in Oostenrijk rijden coureurs bijvoorbeeld meer dan 70 rondes, terwijl er bij een langer circuit, zoals Spa-Franchorchamps, slechts 44 rondes gereden hoeven te worden. Er is 1 uitzondering op deze regel, dat is het statencircuit van Monaco. De totale afstand op dit circuit is 260 kilometer. Dit komt omdat het circuit enorm veel bochten bevat, waardoor het anders veel te lang zou duren voor coureurs om de afstand van 305 kilometer te behalen. Hoe lang de race duurt kan door de verschillende circuits erg verschillen. Het ene circuit is sneller dan de andere, afhankelijk van het aantal bochten en wat voor bochten dit zijn. Wanneer er meer rechte stukken zijn, zal de race sneller verlopen dan wanneer er meer bochten zijn dan rechte stukken. Ook de gebeurtenissen tijdens een race kunnen de duur nogal beïnvloeden. Bij crashes wordt de klok bijvoorbeeld tijdelijk stilgezet. Er is wel een maximale tijd vastgelegd voor een race in het reglement, namelijk 2 uur. Duurt een race langer dan 2 uur, dan wordt er afgevlagd.

Pitstop en -bandenreglement

Banden spelen natuurlijk een belangrijke rol in de Formule 1. Het goed managen van de banden is een cruciale factor in het wel of niet behalen van de winst. Ook de tijd die de pitstop kost is hierbij belangrijk. In de huidige Formule 1 wordt er slechts gebruik gemaakt van één bandenproducent: de Italiaanse producent Pirelli. De producent krijgt bepaalde richtlijnen mee van de FIA voor het produceren van banden met een specifieke grip en slijtage. Pirelli maakt 7 verschillende soorten banden, voor verschillende soorten circuits en weersomstandigheden. De banden variëren in hardheid van ultrasoft tot hard. De hardheid van een band wordt onder andere bepaald door het soort rubber en andere toevoegingen die worden gebruikt. Hoe zachter de band is, hoe meer deze plakt en hoe meer grip deze dus biedt. Aan de andere kant slijten deze banden wel sneller dan hardere varianten. De hardere banden geven minder grip, maar gaan wel een stuk langer mee. De banden hebben verschillende kleuren aan de zijkant, zodat ze herkenbaar zijn voor het publiek aan de zijlijn. Voor het begin van een Grand Prix bepaalt Pirelli op basis van de karakteristieken van de baan welke drie droogweer compounds er ingezet mogen worden door de teams. Tijdens een race moeten coureurs minimaal twee van deze drie compounds gebruiken.

Zo herken je de verschillende banden van Pirelli:

• Harde band - witte markering

• Medium band - gele markering

• Zachte band - rode markering

Er zijn twee type banden voor natte weersomstandigheden:

• Intermediates – Groene markering

• Full wets – Blauwe markering

Aantal ronden

Het aantal ronden dat gereden wordt verschilt nogal per Grand Prix, aangezien ieder circuit een andere lengte heeft. In totaal moet er 305 kilometer gereden worden, dus op kortere circuits worden meer rondes gereden dan op de langere circuits. Het circuit van Monaco is een uitzondering, hier wordt namelijk maar 260 kilometer gereden in totaal, aangezien het circuit veel bochten bevat en het anders te lang zou duren voordat de coureurs het benodigde aantal kilometers behalen.

Vlagsignalen

De baancommissarissen die rondom het circuit staan beschikken over meerdere soorten vlaggen. Hiermee kunnen ze gevaar indentificeren of bepaalde situaties op het circuit kenbaar maken. De vlaggen worden gezwaaid wanneer een coureur volgens de wedstrijdleiding meer informatie nodig heeft om de race voort te kunnen zetten. De kleuren van de vlag hebben ieder een andere betekenis:

• Rood = de wedstrijd wordt stilgelegd, minder je snelheid en keer terug naar de pits

• Geel = Er is gevaar, snelheid minderen en inhaalverbod

• Dubbel geel = Gevaar, minder snelheid, inhaalverbod en wees voorbereid om ieder moment te stoppen

• Groen = Gevaar en inhaalverbod voorbij, baan is weer vrij!

• Blauw = Achteropkomende rijder heeft een rondje voorsprong, laat deze voorbij

• Zwartwit geblokt = Finish, einde wedstrijd

• Geel-rood gestreept = Er ligt olie of een andere vloeistof op de baan, kijk uit!

• Zwart met oranje bol (met startnummer) = Je auto is kapot. Kom naar de pitstraat voor reparatie!

• Wit = Kijk uit! Er rijdt een wagen langzaam over het circuit

• Zwartwit (met startnummer) = Waarschuwing. Nog één keer misdragen en je wordt gediskwalificeerd!

• Zwart (met startnummer) = Je bent gediskwalificeerd. Kom direct naar de pitstraat

Track limits

Track limits is een ander woord voor de baangrenzen van een circuit. De baan van een circuit houdt op bij de witte lijn langs het asfalt. Daarnaast zit vaak nog een kerbstone, maar de wagen moet minimaal deels binnen de witte lijnen blijven. Je ziet dus vaak dat coureurs de kerbstone optimaal benutten en slechts een klein stukje rubber binnen de witte lijnen houden. Het grootste probleem van de track limits bij de Formule 1 is dat de meeste circuits bijna vragen om het overschrijden van de baangrenzen. In de afgelopen jaren is er veel discussie geweest rondom het overschrijden van de grenzen, vooral toen Hamilton een paar keer buiten de baan ging op het circuit van Bahrein en hier niet voor bestraft werd. Op veel banen is er nog een hele lap asfalt buiten de track limits, waardoor coureurs niet snel problemen kunnen krijgen als ze over de grenzen heen gaan. Aangezien de FIA zich vaak ook nog coulant opstelt tegenover het overschrijden van de track limits, zou je als coureur eigenlijk wel gek zijn om dit niet te doen in sommige gevallen. Er wordt door veel coureurs gepleit voor meer fysieke track limits, zodat het overschrijden ervan lastiger wordt en de grens duidelijker is. Op sommige circuits worden er hiervoor bijvoorbeeld grindbakken aangelegd om het circuit heen.

De veiligheidsauto (safety car - regeling)

De safety car, of veiligheidsauto, gaat de baan op als het belangrijk is dat de coureurs langzamer gaan rijden. Dit is dus puur voor de veiligheid. Denk bijvoorbeeld aan situaties als een crash of wanneer het circuit enorm nat is door de regen. De safety car laat achterblijvers voor gaan en pikt de nummer 1 op. Dit wordt gedaan met groen of rood licht op de auto. Hierdoor zitten de langzamere deelnemers het wedstrijdverloop van de toppers niet in de weg. De safety car wordt al sinds 1996 geleverd door Mercedes-Benz. De safety car bestaat voor het waarborgen van de veiligheid, niet om in de weg te rijden. De auto is voorzien van de meest innovatieve techniek en 585 pk. Sinds 2021 wordt er ook wel eens gebruik gemaakt van een virtuele safety car. Dit houdt in dat er geen auto het circuit op gaat, maar dat coureurs zelf hun snelheid aan moeten passen. Na ieder deel van de baan wordt de wedstrijdtijd van iedere coureur gemeten en wordt bepaald of deze niet boven de door de leiding bepaalde tijd komt.

Overtredingen

De Formule 1 heeft eigen scheidsrechters, die aangesteld zijn door de FIA, zij worden stewards genoemd. Zij bepalen aan de hand van het reglement wat tijdens een Grand Prix weekend de straffen zijn voor gemaakte overtredingen. Voorbeelden van overtredingen die veel voorkomen zijn:

• Een valse start maken

• Een ongeluk veroorzaken dat vermeden had kunnen worden

• Een andere coureur op een onredelijke manier blokkeren

• Een andere coureur ophouden terwijl je op een of meerdere rondes wordt gezet

• De maximumsnelheid in de pitstraat overschrijden

Ook het twee keer wisselen van lijn wanneer een andere coureur je in probeert te halen is een overtreding. Wanneer iemand in wil halen mag je 1 keer van positie veranderen om te verdedigen, maar geen tweede keer. Is er een aanrijding tussen 2 of meer auto’s, dan wordt er niet per se meteen een straf uitgedeeld. Dit gebeurt alleen wanneer de stewards een coureur geheel of grotendeels verantwoordelijk stellen voor het ongeluk. Vaak worden hiervoor de videobeelden nagekeken door de stewards. Er is geen overduidelijke schuld in het spel? Dan wordt het beschouwd als een race ongeluk en wordt er geen straf uitgedeeld.

Straffen

De straf die een coureur ontvangt, is natuurlijk afhankelijk van hoe ernstig de overtreding is. De meest voorkomende straffen zijn de drive-through penalty en tijdstraffen van 5 of 10 seconden. Bij een drive-through penalty is de coureur verplicht om eenmaal door de pitstraat te rijden en daarna mag hij weer de baan op. De straf is dus vooral de tijd die hij kwijt is met het rijden door de pitstraat. De tijdstraf van 5 of 10 seconden is voor de meer ernstige overtredingen. Hierbij moet de coureur niet alleen door de pitstraat rijden, hij moet ook stoppen voor zijn pitbox en hier 5 of 10 seconden blijven staan voordat hij weer terug de baan op mag. In sommige gevallen mag een coureur bij een tijdstraf de wedstr5ijd gewoon uitrijden en wordt de straftijd uiteindelijk bij zijn eindtijd opgeteld. Wordt de overtreding gemaakt in de laatste drie rondes, dan wordt de tijd altijd achteraf bij de eindtijd opgeteld. Bij een drive-through penalty is dit 20 seconden en bij een 5 of 10 seconden tijdstraf is dit 30 seconden.